radio.stoperithorio.org

Trio Mocotó is a Brazilian band, originally formed in 1968 in the Jogral nightclub in São Paulo, and reformed in 2000. The group was influential in forming the musical style that became known as samba rock or samba soul. In 1969, they were backing Jorge Ben, being featured on seminal albums Fôrça Bruta, Negro É Lindo and A Tábua de Esmeralda. In 1971, they had a hit with the single "Coqueiro Verde" (written by Erasmo Carlos). Their return to the studios with Samba Rock in 2001 was followed by tours and live appearance in main music festivals in Europe and Japan, with renewed energy and public. The group received in 2001 the APCA (São Paulo Art Critics Association) award for Best Group, and in 2006 Nereu's album as solo artist "Samba Power" received again the APCA, this time with Best Album of the Year. In 2011, they collaborated with Mayra Andrade on the song "Berimbau" for the Red Hot Organization's most recent charitable album Red Hot + Rio 2. The album is a follow-up to the 1996 Red Hot + Rio. Proceeds from the sales will be donated to raise awareness and money to fight AIDS/HIV and related health and social issues.

The Stranglers - “Black and white”(1978) Το 1977 ήταν μια χρονιά ορόσημο για το punk rock(και δη το βρετανικό).Πολλές μπάντες συστήθηκαν στο κοινό με τα δισκογραφικά ντεμπούτα τους.Οι στραγγαλιστές ήταν μία από αυτές τις μπάντες.Σχηματίστηκαν το 1974 και μπήκαν στο ρεύμα του pub rock(βραχύβιο μουσικό στυλ που προετοίμασε το έδαφος για το punk rock στη γηραιά Αλβιώνα),αλλά οι δυναμικές-επεισοδιακές εμφανίσεις τους προανήγγειλαν τον ερχομό του punk rock.Αυτό που διαφοροποιούσε τους Stranglers από τους υπόλοιπους punk rockers ήταν ότι ηλικιακά ήταν λίγο μεγαλύτεροι,ήξεραν να παίζουν τα όργανά τους και αγαπούσαν τα keyboards.Αααα και κάτι ακόμα:είχαν χιούμορ στα όρια της παρεξήγησης(μιλάμε για την μπάντα που όλοι λατρεύουν να μισούν).Δύο εμβληματικά άλμπουμ-Rattus norvegicus και No more heroes,αμφότερα κυκλοφορημένα το 1977-εδραίωσαν την μπάντα για τα καλά και απάντησαν μιά για πάντα στο ερώτημα:είναι punk οι Stranglers?Να σημειώσουμε εδώ για την ιστορία ότι όταν οι Ramones έπαιξαν στην Αγγλία για πρώτη φορά το 1976 οι Stranglers ήταν support.Το 1978 κυκλοφορούν ένα από τα πιό “μυστήρια” άλμπουμ τους(θ'ακολουθήσουν κι άλλα στη συνέχεια).Με το “Black and white” ανακατεύουν την τράπουλα τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά.Τραγούδια για ρομπότ,σαμουράι,πυρηνικές εκρήξεις,μυστήριες απειλές,εξωγήινους,δυστοπικές κοινωνίες,καταπιεστικές κυβερνήσεις.....gray becomes black and white.Είχε έρθει η ώρα να κάνουν την εμφάνισή τους οι “άνθρωποι με τα μαύρα”......be off the streets by nightfall.Το σαρωτικό μπάσο-οδοστρωτήρας του Jean-Jackues Burnel(ένας από τους πιο επιδραστικούς μπασίστες μ'έναν ήχο “σήμα κατατεθέν”),τα κιθαριστικά “ξυσίματα” του Hugh Cornwell,τα στιβαρά τύμπανα του Jet Black και τα “psychedelic wave” keyboards του Dave Greenfield είναι εδώ και σ'αυτό το δίσκο και μας θυμίζουν για ποιούς λόγους οι Stranglers ξεχώριζαν από τις άλλες μπάντες της εποχής τους.Έχουμε και λέμε:Punk rock δυναμίτες(Tank,Sweden,Curfew),ζοφερό new wave-post punk(Threatened,Do you wanna,Death and night and blood,Enough time,),experimental art-punk(Nice n' sleazy,In the shadows,Hey!Rise of the robots),indie-new wave-waltz(Outside Tokyo) και ένα τραγούδι-προάγγελος της Brit-pop των 90's(Toiler on the sea).O “στραγγαλισμός” του ήχου επετεύχθη.Η επιλογή του ονόματος της μπάντας δεν είναι τυχαία.Ακόμα και το εξώφυλλο του δίσκου έχει ένα ενδιαφέρον, ασπρόμαυρο και minimal.Με το “Black and white” η μπάντα γράφει το τελευταίο κεφάλαιο μιάς τριλογίας και είναι πλέον έτοιμη για ν'αναμετρηθεί με “νέους δαίμονες”.Στα επόμενα χρόνια οι Stranglers κυκλοφόρησαν δουλειές που κινήθηκαν σε διάφορα μουσικά είδη,post punk,new wave,λυρική pop,ευρωπαικός ρομαντισμός,κτλ,κτλ,κτλ.Η δισκογραφία τους είχε πολλά σκαμπανεβάσματα,αλλά δεν ήταν ποτέ αδιάφορη.Η ηχητική εξέλιξη και η διεύρυνση των μουσικών οριζόντων ήταν τα χαρακτηριστικά τους γνωρίσματα.θα κλείσω με τα λόγια του Jean-Jacques Burnel:”Οπωσδήποτε θεωρούσα τον εαυτό μου punk rocker” και “μου αρέσει να σκέφτομαι ότι εμείς(οι Stranglers)ήμασταν πρώτα punk και μετά οτιδήποτε άλλο”. Άχρηστες πληροφορίες(Nice n' sleazy) -Το Rock in Athens που έγινε το 1985 στο Καλλιμάρμαρο στάδιο και η μοίρα ευθύνονται για την αγάπη μου στους Stranglers.Το καλοκαίρι του 1985 στο κάμπινγκ που παραθερίζαμε άκουσα από κάποιον που ήταν στην ευρύτερη παρέα να εκφράζει την στεναχώρια του γιατί δεν μπορούσε να πάει στην Αθήνα και να παρακολουθήσει τους αγαπημένους του Stranglers.Εγώ δεν είχα ιδέα από αυτά(στην πέμπτη δημοτικού τα ακούσματά μου κινούνταν ανάμεσα στους Duran Duran,Alphaville,A-ha άντε και λίγο Bruce Springsteen).Απλά συγκράτησα το όνομα.Τα αποκαλυπτήρια έγιναν ένα χρόνο μετά όταν η Ερτ 2 πρόβαλε εκτεταμένα αποσπάσματα από το φεστιβάλ.Εκείνη τη χρονιά βέβαια τα μουσικά μονοπάτια στα οποία βαδίζανε οι Stranglers απείχαν παρασάγγας από αυτό που ξέρουμε σαν punk rock,αλλά για μένα δεν είχε σημασία........οι άνθρωποι με τα μαύρα ήταν οι καινούριοι μου ήρωες..... Γιώργος a.k.a. Τέντυ μπόυ a.k.a. Marjelido

Το circus ποσταρει καθε δευτερη εβδομαδα του μηνα τη "photo of the month".

After several years of hammering the west coast with the blunt scythe of street-doom, R.I.P. finally committed to tape an introductory will and testament for the rest of the world to tremble to. “In the Wind” closes the casket on the trends and exhumes the notion that doom isn’t about how slow and de-tuned you can play, but about fear, death, leather and playing as heavy as possible.