Είναι μαγικός ο τρόπος που απλώνονται οι συνθέσεις των Young marble giants και το πως το κάθε όργανο φέρνει εις πέρας τον “ηχητικό” ρόλο του.Συνθέσεις experimental και πάντα minimal,άλλοτε επιθετικές και άλλοτε μυστήρια ατμοσφαιρικές στα όρια του new wave(?),post punk(?),synth-pop(?),indie-pop(?) κτλ,κτλ,κτλ.Η απουσία κανονικών drums δίνει μια νέα διάσταση στο τελικό αποτέλεσμα.Δεν είναι εύκολο να κατατάξεις σε κάποιο μουσικό ρεύμα αυτό το άλμπουμ:η χρονιά κυκλοφορίας,η δισκογραφική που ανέλαβε να το κυκλοφορήσει και η χώρα προέλευσης ενδέχεται να μας οδηγήσουν σε κάποια συμπεράσματα που μπορεί όμως να είναι λανθασμένα.Εκεί ίσως να βρίσκεται και ένα μέρος της γοητείας αυτής της κυκλοφορίας:στην δυσκολία να την κατατάξεις κάπου συγκεκριμένα.
Η παραγωγή απλή και ουσιαστική,χωρίς πολλές φιοριτούρες.Απογυμνωμένες συνθέσεις,απαλλαγμένες από κάθε είδους περιττά πράγματα.Αυτός ο δίσκος μπορεί πολύ εύκολα να γίνει πηγή έμπνευσης,να δείξει ένα δρόμο σε πολλές μπάντες και μουσικούς και ν'αποδείξει για άλλη μια φορά ότι η ομορφιά κρύβεται στην απλότητα.
Άχρηστες πληροφορίες(Credit in the straight world)
-Οι Κούροι,τα μαρμάρινα αγάλματα υπερφυσικών διαστάσεων της αρχαιοελληνικής περιόδου αποτέλεσαν την έμπνευση για το όνομα της μπάντας και για τον τίτλο του δίσκου
-Ένα από τα αγαπημένα άλμπουμ του Kurt Cobain(“...η μουσική τους είναι ευχάριστη και σε χαλαρώνει....”)
-Τα λίγα λόγια ζάχαρη και τα καθόλου μέλι
MaRJ#Li?o